De voorstelling Les nuits d’été is als een muziektheatrale koortsdroom. We volgen twee jonge verpleegkundigen in hun reflectie op het zware, vaak nachtelijke werk dat ze doen en hun dagelijkse beslommeringen over liefde, leven en dood. Via dronebeelden maken we het leven – en lijden – van hun doodzieke patiënt mee.
Twee jonge verpleegkundigen verblijven in een denkbeeldige wellnessruimte: voor beiden een moment van even ontspannen en ontsnapping aan hun zware dagelijks werk in het ziekenhuis. Overdag verzorgen ze met hart en ziel hun patiënten, nu is er een moment dat ze voor zichzelf zorgen. Ze praten over het leven in de grote stad, hun liefdesperikelen, hun werk – kortom over volwassen worden in deze hoogtechnologisch tijd. De harde realiteit van hun dagelijks leven (een doodzieke patiënt) is onafgebroken aanwezig.
Hun reflecties gaan, net als de liederencyclus Les nuits d’éte van Hector Berlioz, over liefde, leven en dood: van de onschuldige kant van verliefdheid tot de donkerste kant van iemand verliezen.
De speelruimte lijkt in eerste instantie een realistische wellnessruimte te zijn, maar door het gebruik van dronebeelden, projecties en geluidsontwerp verandert die langzaam in een theatrale ruimte.
Bij deze voorstelling zit het publiek in de Wilmersbergzaal op een speciaal gebouwde tribune en op de balkons. De vaste stoelen zijn van de zaalvloer verwijderd, zodat een groot speelvlak ontstaat. Tijdens de voorstelling wordt in de zaal gevlogen met drones door het Dutch Drone Team.